เมื่อไม่นานมานี้
ผู้เขียนได้รับการบอกเล่าจากคนเกาหลีว่า
ลูกชายจะไม่สูบบุหรี่และดื่มเหล้าต่อหน้าผู้เป็นบิดา
นี่แสดงว่า
กฎเกณฑ์บางอย่างยังคงมีประพฤติปฏิบัติติดต่อกันมาตราบเท่าทุกวันนี้
ในอดีต ครอบครัวหนึ่ง ๆ
จะประกอบไปด้วยสมาชิกจาก 2
หรือ 3 หรือ 4 ชั่วอายุคน
อาศัยอยู่รวมกันในบ้านที่มีลักษณะเป็นรูปตัวอักษรยู
หรือแอลในภาษาอังกฤษ
กล่าวคือ จะมีปู่ย่า
และทวดอาศัยอยู่ร่วมกับครอบครัวของพ่อแม่และลูกด้วย
การจัดแบ่งห้องที่อยู่
ก็จะแบ่งเป็นห้องของปู่
ห้องของพ่อ ห้องของลูกชาย
ห้องครัว ห้องของผู้หญิง
และห้องรับรองแขก เป็นต้น
ลูกชายคนโตจะเป็นผู้ที่สืบทอดบ้านและมรดกจากบิดา
บิดาจะสืบทอดบ้านจากปู่
และต่อไปเรื่อย ๆ
ด้วยเหตุนี้
สมาชิกของคนในรุ่นก่อนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็จะยังคงอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
ครอบครัวใดที่ไม่สามารถมีบุตรชายได้
ถือได้ว่าเป็นเรื่องผิดร้ายแรงเพราะจะทำให้สายตระกูลขาดไป
ดังนั้น ในยุคราชวงศ์ยี
ผู้ชายอาจยกกรณีที่ภรรยาไม่สามารถคลอดบุตรชายเป็นสาเหตุของการฟ้องหย่าและแต่งงานใหม่ได้
อนึ่ง กรณีที่สามีตาย
ภรรยาจะต้องอยู่ภายใต้การปกครองดูแลจากน้องชายของสามี
หากเธอมีลูกชาย
เธอก็จะทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวไปจนกระทั่งลูกชายโตพอที่จะรับผิดชอบเป็นผู้นำของครอบครัว
ภายหลังที่ญี่ปุ่นผนวกเอาดินแดนเกาหลีเป็นของตน
ผู้ปกครองชาวญี่ปุ่นได้ออกกฎหมายแพ่งขึ้นในเดือนมีนาคม
คศ.1912 (พ.ศ.2455)
ซึ่งมีมาตราที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวและเครือญาติ
โดยกำหนดให้ครอบครัวมีขนาดเล็ก
จำกัดลงเฉพาะหัวหน้าครอบครัว
คู่สมรส บุตรธิดา
และบุตรบุญธรรม
รวมทั้งพ่อเลี้ยงหรือแม่เลี้ยงเท่านั้น
ส่วนผู้ที่อาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกันที่มิใช่สมาชิกของครอบครัวเดี่ยวดังกล่าว
ก็จะต้องแยกส่วนออกเป็นครอบครัวหนึ่งต่างหาก
อย่างไรก็ตาม
กฎหมายญี่ปุ่นก็ยังคงไว้มาตราที่เกี่ยวข้องกับการสืบทอดความเป็นผู้นำครอบครัวและการสืบทอดทรัพย์สมบัติที่เหมือนกับของเกาหลีดั้งเดิมอยู่
กล่าวคือ
สืบทอดต่อกันโดยสายผู้ชาย
|