นักมานุษยวิทยาวัฒนธรรมมักจะกล่าวต่อไปว่า ภายหลังที่มีการปฏิวัติทางอุตสาหกรรมในคริศต์ศตวรรษที่ 17 - 18  คนในยุโรปจึงมองเห็นความแตกต่างทางด้านพฤติกรรมหรือวัฒนธรรมระหว่างชนชาวยุโรปกับชนที่อาศัยอยู่นอกทวีปยุโรปได้อย่างชัดเจน  ประกอบกับการที่พวกเขาเดินทางออกไปค้นพบดินแดนใหม่ในทวีปต่าง ๆ   และได้พบพานผู้คนต่างวัฒนธรรมที่แปลก ๆ มากมาย  จึงบันทึกว่า วิถีการดำเนินชีวิตและวัฒนธรรมของคนเหล่านั้นยังจัดอยู่ในขั้นพื้นฐาน กล่าวคือ ดำรงชีวิตอยู่แบบง่าย ๆ  ทั้งในด้านการแต่งกาย  ที่อยู่อาศัย  การหาอาหาร  และการแสดงออกทางพฤติกรรม  ซึ่งได้พัฒนาขึ้นมาจากวานรและมนุษย์โบราณเพียงเล็กน้อย และจะต้องมีการพัฒนาให้ก้าวหน้าเป็นอารยธรรมดังเช่นของชาวยุโรป  ดังนั้นนักมานุษยวิทยาในยุคแรกจึงให้ความสนใจอย่างจริงจังในการศึกษาแบบแผนของวัฒนธรรมตามลำดับขั้น   เช่น  วัฒนธรรมโอดูแวน  (ราว  1 - 5 ล้านปีมาแล้ว)  วัฒนธรรมอาซูเลียน (700,000 ปีมาแล้ว)  วัฒนธรรมมูสเตอเรียน (400,000 ปีมาแล้ว)  และวัฒนธรรมแม็กดาลิเนียน (10,000 ปีมาแล้ว)    ดังนั้น จึงมีการจำแนกประเภทของวัฒนธรรมที่ด้อยความเจริญว่า วัฒนธรรมของคนเถื่อน (savage)  วัฒนธรรมของคนดั้งเดิม (primitive)  และวัฒนธรรมของผู้เจริญ (civilization)  อีกทั้งได้มีการเขียนหนังสือเพื่อวิเคราะห์วัฒนธรรมของคนนอกทวีปยุโรป   เช่น Ancient City   โดยหลุยส์ เฮนรี มอร์แกน (คศ. 1877) Primitive Culture โดยเอ็ดเวอร์ด ไทเลอร์ (คศ. 1903) Golden Bough โดยเจมส์ เฟรเซอร์ (คศ. 1890) และ Ancient Law โดยเฮนรี เมน (คศ. 1861) เป็นต้น