บทที่ 8 มานุษยวิทยาสังคมและวัฒนธรรม  >> หน้า 21

 
                เมื่อมีการพัฒนา "ทางเลือกใหม่" และช่วยกันปรับปรุงจนกลายเป็น "วิธีการศึกษา" ที่มีประสิทธิภาพ นักมานุษยวิทยากลุ่มนี้ก็มีความเชื่อมั่นจะนำไปใช้ในการศึกษาสังคมเมืองใหญ่ที่มีโครงสร้างสังคมสลับซับซ้อน และเริ่มนำเอาไปศึกษาสังคมยุโรป(12) ได้แก่  อังกฤษ  ฝรั่งเศส  อิตาลี  กรีก  และสังคมญี่ปุ่น  และกรุงเทพฯ เป็นต้น

                ท่ามกลางกระแสคลื่นแห่งการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ในเนื้อหาสาระของวิชา  ในด้านแนวคิดและทฤษฎีในการมอง  และผลการวิจัยที่ได้รับจากการศึกษาซึ่งนักมานุษยวิทยาสังคมได้ออกไปศึกษาสังคมต่าง ๆ ทั่วโลกตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19  สถานการณ์ของวิชาในยุคนี้ที่ปรากฏขึ้น ก็คือ  เกิดความหลายหลายด้านเนื้อหา แนวคิด/ทฤษฎี  และวิธีการศึกษา  ซึ่งยังผลให้เกิด "สำนัก" และ "ผลการวิจัย" ที่มีเอกลักษณ์พิเศษมากมายจนขาดเอกภาพ  รวมทั้งมีการถกเถียงและกล่าวหาแต่ละฝ่ายว่าใช้วิธีการศึกษา  และใช้ทฤษฎีที่ไม่ถูกต้องในการอธิบายปรากฏการณ์ทางสังคม  ทั้งนี้เพราะแต่ละคนแต่ละสำนักต่างยึดตามแนวความคิดความเชื่อของตนเองมากจนเกินไป

                ดังนั้น สมาคมนักมานุษยวิทยาสังคมแห่งเครือจักรภพ (The Association of Social Anthropologists of the Common Wealth) ซึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อปี คศ. 1946 จึงได้เชื้อเชิญนักมานุษยวิทยาจากมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ในอังกฤษ จากประเทศในเครือจักรภพ และจากสหรัฐอเมริกาบางแห่งมาร่วมสัมมนาที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ในเดือนมิถุนายน คศ. 1963 ภายใต้หัวข้อ "ทิศทางใหม่ของวิชามานุษยวิทยาสังคม"    จากนั้น  ได้พิมพ์บทความที่นำเสนอในการสัมมนาออกมาเป็นหนังสือชุด (A.S.A. Monographs) จำนวนมากกว่า 12 เล่ม13  อันเป็นการจัดวางขอบเขตและองค์ความรู้ในสาขาวิชานี้ให้ชัดเจนยิ่งขึ้น