บทที่
2
ขอบเขตของวิชามานุษยวิทยากายภาพ
การศึกษาเกี่ยวกับ "ตัวมนุษย์"
และ "ความเป็นมา"
ในแง่โครงสร้างทางชีวภาพนั้นเป็นหน้าที่หลักของนักมานุษยวิทยากายภาพ
นักมานุษยวิทยาสาขานี้ใช้แนวการศึกษาแบบ
ชีว วัฒนธรรม (biocultural approach)
มาใช้เป็นกรอบเพื่อค้นหาความรู้ความเข้าใจในเรื่องสรีรวิทยาของมนุษย์
โดยแนวการศึกษาแบบนี้เป็นการนำเอาความรู้สาขาชีววิทยา
สัตวศาสตร์ พันธุศาสตร์
สิ่งแวดล้อมและนิเวศวิทยา
และวัฒนธรรมมาผสมผสานกันเพื่อสร้างกรอบการวิเคราะห์ใหม่ใช้ศึกษา
ตัวของมนุษย์หรือโฮโม
เซเปียนส์ (Homo sapiens)
จากแนวการศึกษาแบบชีววัฒนธรรมนี้
ได้ส่งผลให้วิชามานุษยวิทยากายภาพมีลักษณะเด่นแตกต่างไปจากวิชาในสาขาสังคมศาสตร์
(Social sciences) อื่น ๆ
ทั้งนี้เป็นเพราะได้นำวิทยาการของการศึกษาในสาขาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ
(Natural sciences) หลายสาขา อาทิเช่น
ชีววิทยา ธรณีวิทยา
กายวิภาคศาสตร์ สัตววิทยา
พันธุศาสตร์
และเคมีมาใช้เป็นเครื่องมือ
รวมทั้งได้นำทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์มาใช้ในการศึกษาวิเคราะห์
ในขณะเดียวกัน
จากการที่มวลมนุษย์ต้องตอบสนองต่อความต้องการทางร่างกายและสิ่งแวดล้อมรอบกาย
ต้องอาศัยอยู่รวมกันเป็นกลุ่มและแสดงพฤติกรรมไปตามกฎเกณฑ์ทางวัฒนธรรมที่ได้สร้างสมกันขึ้นมา
ทำให้นักมานุษยวิทยากายภาพมีความจำเป็นที่จะต้องให้ความสนใจเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะทางชีวภาพกับการโต้ตอบทางวัฒนธรรมของมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่ในแต่ละยุคแต่ละสมัยภายใต้สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่พวกเขาอาศัยอยู่
ดังนั้น แนวการศึกษาแบบชีววัฒนธรรมจึงยังผลให้วิชามานุษย-วิทยากายภาพมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่มีแนวโน้มเป็นวิทยาศาสตร์ธรรมชาติมากกว่าวิชาในสาขาสังคมศาสตร์อื่น
ๆ ด้วยเหตุนี้
ผู้เรียนในสาขาวิชาแพทย์ศาสตร์จึงต้องเรียนวิชามานุษยวิทยากายภาพเป็นวิชาพื้นฐาน
|
