วิธีวิทยาเชิงมานุษยวิทยาจึงได้รับความเอาใจใส่มากยิ่งขึ้น
โดยยึดแบบฉบับการมองภาพรวมสังเกตแบบมีส่วนร่วม
และอธิบายข้อมูลเชิงคุณภาพมาใช้ในการศึกษาวัฒนธรรมในแง่ต่าง
ๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้นเพื่อให้สังคมธำรงอยู่ได้อย่างสันติและเป็นปกติสุข
ข้อจำกัดของวิธีวิทยาการวิจัยเชิงมานุษยวิทยา
เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยากที่จะต้องกล่าวถึงข้อจำกัดของวิธีวิทยาเชิงมานุษยวิทยาพอ
สังเขปเพื่อให้ผู้อ่านได้ตระหนักว่า
วิธีวิทยาใด ๆ
ก็ตามย่อมมีทั้งแง่ดีที่ก่อให้เกิดคุณประโยชน์มากมายหากนำไปใช้
ในขณะเดียวกัน
วิธีวิทยานั้น ๆ
ก็มีข้อจำกัดที่ไม่อาจใช้ศึกษาและอธิบายปรากฏการณ์ทางสังคมได้ทุกอย่าง
จึงเป็นหน้าที่ของผู้ศึกษาเองที่จะหาหนทางปิดช่องโหว่
ด้วยการนำวิธีวิทยาหลาย ๆ
วิธีมาผสมใช้ในการทำการวิจัย
หรือพยายามหาหนทางด้วยสติปัญญาที่มีอยู่ดำเนินการวิจัยให้เกิดผลลัพธ์ที่สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้
วิธีวิทยาการวิจัยเชิงมานุษยวิทยามีข้อจำกัด
ดังต่อไปนี้
(1)
การมองภาพรวมดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้นไม่อาจกระทำได้ในวงกว้าง
เพราะต้องทำการศึกษาเฉพาะแห่งเป็นรายกรณีเพื่อให้ได้ภาพของสังคมวัฒนธรรมในมุมลึก
การวิจัยเช่นนี้จึงไม่อาจสรุปผลว่า
ทั้งประเทศหรือทั้งภาคมีแบบแผนวัฒนธรรมตามที่ได้เสนอไว้ในรายงาน
ผลการศึกษาจะอ้างได้ก็เป็นเพียงภาพของเฉพาะกลุ่มเฉพาะราย
หากจะสรุปให้เห็นภาพในวงกว้าง
จะต้องทำการศึกษาหลาย ๆ จุด
แล้วนำงานวิจัยที่ได้รับมาเปรียบเทียบเพื่อหาข้อสรุปที่เป็นเหตุเป็นผลได้
งานการศึกษาเปรียบเทียบดังกล่าวมีผู้ทำขึ้น
คือ
สถาบันวิจัยความสัมพันธ์ระหว่างมนุษยชาติแห่งมหาวิทยาลัยเยลล์
โดยได้นำสังคมที่นักมานุษยวิทยาทำการศึกษากว่า
250 สังคม
มาวิเคราะห์เปรียบเทียบในระหว่างปี
ค.ศ.1937-1941
ภายใต้การดำเนินงานของศาสตราจารย์
George Peter Murdock
และได้รับผลสรุปที่น่าสนใจยิ่ง
|