รูปกราฟฟิกและพลาสติกล้วนทำกันเพื่อความเจริญตาเจริญใจแก่ผู้พบเห็น ศิลปกรรมเหล่านี้มีส่วนสำคัญที่จะบ่งบอกและแสดงถึงสถานภาพของผู้เป็นเจ้าของ ดังเช่นมงกุฏเป็นของกษัตริย์ งานปั้นมักนำเอาบุคคลที่มีชื่อเสียงมาปั้น สิ่งของบางอย่างแสดงถึงเผ่าพันธุ์และความเป็นสมาชิกของคนในกลุ่มสังคมนั้น ๆ อนึ่ง งานศิลปกรรมเป็นงานที่ผู้ชำนัญพิเศษทำ ซึ่งเขาอาจมีสถานภาพสูงในสังคม ส่วนการถ่ายทอดความรู้เป็นไปในเชิงการส่งผ่านทางสายเครือญาติหรือการฝึกงานแบบต้องยอมรับใช้การงานให้แก่ครูเพื่อให้ได้รับความรู้มา

2.ศิลปะทางด้านภาษา

                ศิลปะทางด้านนี้บางทีมีผู้ใช้ศัพท์ว่า  นิทานหรือนิยาย (Folklore) ในสังคมสมัยใหม่ นิทานหรือนิยายดังกล่าวอาจไม่ได้รับความนิยมนักเพระมีภาษาเขียนแล้ว อย่างไรก็ตามเราก็คงจะเคยได้ยินคนเขา "เล่าว่า" มีอภินิหารหรือประวัติเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ จากปากต่อปากกันมา และการร้องเพลงพื้นเมือง (folksong) ก็ได้รับความนิยมอยู่ไม่น้อย ซึ่งก็จัดได้ว่าเป็นศิลปะประเภทนี้เช่นกัน ศิลปะประเภทนี้พอจะแบ่งออกได้คือ

                ก.                นิยายปรัมปรา (myths) เป็นเรื่องเล่าประเภทพรรณาความซึ่งบรรยายถึงเรื่องราวในอดีตกาลนับตั้งแต่แรกเริ่มหรือบางครั้งก่อนกำเนิดของโลกจนมาถึงที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน เรื่องราวมักจะอ้างถึงพระเจ้าหรือบรรพบุรุษ หรืออัศวินที่กระทำกิจกรรมพิเศษต่อโลก และต่อสังคม ตลอดจนบรรยายถึงลักษณะที่เป็นบุคลิกภาพพิเศษของบุคคลคนนั้น บางครั้งนิยายปรัมปรากลายเป็นสัญลักษณ์และเป็นค่านิยมพื้นฐานของคนในปัจจุบันของสังคมนั้นด้วย

                ข.                พงศาวดาร (legends) เป็นเรื่องราวของบุคคลและสังคมซึ่งมีเนื้อหาสาระทางประวัติศาสตร์แฝงอยู่มาก